Posted in 
Jodek srebrowy prawie wcale nie rozpuszcza się w amoniaku, choć stały AgJ przyłączać może do 3 cząsteczek NH3. Łatwo natomiast rozpuszcza się on w cyjanku potasowym i tiosiarczanie sodowym. Stwierdzono też tworzenie się zespolonych anionów AgJ.7′ i AgJg” w stężonych roztworach jodowodoru i jodków.
Tak duże różnice w rozpuszczalności halogenków srebra w amoniaku wynikają z różnej wartości ich iloczynów rozpuszczalności (por. § 52, tabl. 6). Jon amminosrebrowy [Ag(NH3)2] nie jest zbyt silnie zespolony. Stała równowagi reakcji: Ag+ + 2NH3 — [Ag(NH3)2]1 (tzw. stała nietrwa- łości jonu amminosrebrowego) wynosi:
Stężenie jonów Ag+ w roztworze amoniakalnym jest zbyt małe, by iloczyn rozpuszczalności AgCl został osiągnięty ([Ag+] [Cl-] = 1,7 10 10). Jest ono jednak aż nadto wystarczające do przekroczenia iloczynu rozpuszczalności jodku srebrowego ([Ag'] – [J ] = 10 ie) nawet w obecności niewielkich stężeń jonów J-. Dodatek natomiast cyjanku potasowego, wobec bardzo dużej trwałości jonu zespolonego [Ag(CN)2] (por. niżej), powoduje tak znaczne obniżenie stężenia jonów Ag\ że iloczyn jonowy [Ag] [J—] spada nawet poniżej tej drugiej liczby, wobec czego AgJ gładko się rozpuszcza.
Cyjanek srebrowy, AgCN i tiocyjanian (rodanek) srebrowy, AgSCN, są podobne do chlorku z wyglądu zewnętrznego, a po części i z zachowania. Powstają po dodaniu odpowiedniej soli potasowej do roztworu soli srebrowej jako białe, serowate osady, prawie nierozpuszczalne w wodzie (2 lO-1 i 0,8 – 10 g-cz. na litr) i w rozcieńczonych kwasach, łatwo natomiast rozpuszczające się w nadmiarze odczynnika na skutek tworzenia się jonów zespolonych [Ag(CN)2]— lub [Ag(SCN)2]—. Zwłaszcza pierwszy z tych kompleksów jest bardzo trwały i w minimalnym tylko stopniu odszczepia jony srebrowe. Stałe nie- trwałości tych jonów zespolonych wynoszą odpowiednio: [Agł] [SCN-f [Ag(SCN)7]
Tworzenie się jonu [Ag(CN)->]— wykorzystuje się w cyjankowej metodzie ługowania srebra z rud. Roztwory cyjanosrebrzanu potasowego stanowią elektrolit podczas galwanicznego posrebrzania.
Na strącaniu rodanku srebrowego polega ilościowe oznaczanie srebra metodą Volharda. Acetyienek srebrowy, Ag2C2, strąca się jako biały, serowaty osad podczas wprowadzania acetylenu do roztworu soli srebrowej. Podobnie jak analogiczna sól miedziawa w stanie suchym wybucha bardzo łatwo pod wpływem uderzenia lub lekkiego ogrzania.
