Posted in 
Związek ten o ciężarze cząst. 150,70 występuje w przyrodzie jako najważniejszy kruszec cynowy — kasyteryt. Krystalizuje w układzie tetragonalnym. W stanie zupełnie czystym jest bezbarwny, zanieczyszczenia zabarwiają go zwykle na kolor brunatny. Powstaje w postaci białego proszku przez utlenienie cyny tlenem powietrza w wyższej temperaturze: Sn + Oa = SnOjj + 138 kcal.
Można go również otrzymać działaniem stężonego kwasu azotowego na cynę na gorąco lub dodając amoniaku do wodnego roztworu czterochlorku. Powstający w obu ostatnich reakcjach biały bezpostaciowy osad ogrzewa się naste.pnie w celu odwodnienia.
Dwutlenek cyny nie topi się nawet w 1800cC. W temperaturze jeszr- cze wyższej przechodzi bezpośrednio w stan gazowy. Daje się stosun- za z cyną, zawierający związek o składzie Mg2Sn lub z nieco większą wydajnością podczas elektrolitycznej redukcji soli cynowych na katodach ołowianych. Przez oziębienie ciekłym powietrzem P a n e t h zdołał wyodrębnić go i określić jego temperaturę topnienia {—150°C) i wrzenia (—52cC). W zwykłej temperaturze Snłł4 jest związkiem względnie trwałym i w czystych naczyniach może być przechowywany bez zmiany w ciągu kilku dni. Można go przepuszczać bez rozkładu przez rozcieńczone roztwory kwasów, zasad i większości soli. Ługi stężone, a także azotan srebrowy i chlorek rtęciowy powodują jego rozkład. Rozpad gazowego SnH4 na pierwiastki jest silnie przyśpieszany przez niewielkie ilości cyny. Jest to więc reakcja autokatalityczna, tj. taka, w której w charakterze katalizatora występuje jeden z produktów reakcji. Również przez ogrzanie do około 150°C można spowodować w krótkim czasie rozpad cynowodoru na składniki. SnH4 jest silnie trujący. Cząsteczka SnH4 ma kształt tetraedru. Odległość Sn—H wynosi 1,7 A.
Nieco trwalsze są związki cyny, w których atomy wodoru zastąpiono rodnikami organicznymi, jak np. Sn(CH3)4. Związki te pod wieloma względami zachowują się podobnie do analogicznych związków krzemu i germanu.
