Posted in 
Bor w przyrodzie występuje zawsze w związkach z tlenem, głównie jako kwas borowy i jego sole. Jako minerał sassolin o składzie HjBO.-j kwas ten spotyka się zwykle zmieszany z siarką w niektórych okolicach wulkanicznych Italii (Sasso koło Sieny, wyspy Liparyjskie). Zawierają go także niektóre źródła mineralne oraz gorące pary, wydzielające się w tych okolicach ze szczelin skorupy ziemskiej, znane pod nazwą soffioni. Woda powstała z kondensacji tych par tworzy laguny i jeziora, zawierające do 0,2% kwasu borowego. Również i w wodzie morskiej znajduje się kwas borowy w ilości około 0,2 g/m3. Morskiego pochodzenia są też zapewne pokłady soli tego kwasu, występujące w niektórych krajach w znacznych ilościach. Najdawniej znany spośród soli jest boraks, Na2B407 10H2O, sprowadzany do Europy z Tybetu jeszcze w wiekach średnich pod nazwą tinkalu. Innymi ważniejszymi naturalnymi boranami są: boracyt 2Mg3B8Oi5 MgCl2, kolemanit Ca2B6On 5H2O, boronatrokalcyt NaCaBsOg 6H2O, znajdowane w Peru oraz w Stassfur- cie w środkowych Niemczech, a przede wszystkim kernit, NaBjOj 4H20, którego olbrzymie pokłady, odkryte w Kalifornii w 1928 r., stanowią obecnie główne źródło, dostarczające surowca do produkcji preparatów borowych.
Tlenek boru wchodzi też w skład niektórych krzemianów i glino- krzemianów, jak datolit Ca{B 0H)Si04 lub turmalin, glinokrzemian o bardzo złożonym składzie, zawierający obok boru także sód, wapń, magnez, żelazo, lit, a z pierwiastków elektroujemnych fluor.
Nieznaczne ilości związków boru spotyka się w sokach roślinnych i. zdaje się, że rośliny dla normalnego rozwoju potrzebują minimalnych ilości boru, choć większe dawki działają toksycznie.
