Posted in 
Domieszki srebra, występujące w rudach miedzianych, dostają się do czarnej miedzi, a podczas jej rafinowania na drodze elektrolitycznej przechodzą wraz ze złotem do szlamu anodowego, skąd mogą być wyodrębnione.
Spośród różnych metod stosowanych do ekstrakcji srebra z rud uboższych najekonomiczniejsze okazało się ługowanie srebra z rud rozcieńczonych roztworem cyjanku sodowego lub potasowego. Lrzy współudziale tlenu z powietrza srebro przechodzi do roztworuw postaci ze- spolonego cyjanosrebrzanu, M[Ag(CN)2], z którego zostaje następnie wytrącone cynkiem: AgsS -r 4C3T > 2[Ag(CX,)]- -f Bi_ i – 2[Ag(CNy – Zn > [Zii(CX)4?- + 2Ag.
Metodę tę stosować można zarówno do ługowania srebra rodzimego, jako też chlorku i siarczku srebrowego. Metoda amalgamacji, do niedawna jeszcze szeroko stosowana w krajach ubogich w paliwo (Meksyk), polega na traktowaniu rudy rtęcią, z którą srebro łatwo tworzy amalgamat. Metoda nadaje się do rud zawierających srebro rodzime lub też chlorek srebrowy, który pod działaniem rtęci ulega rozkładowi. Rudy siarczkowe natomiast muszą być poddane uprzednio chlorującemu prażeniu. Z amalgamatu odde- stylowuje się rtęć, która powraca do procesu.
Według metody Augustina, obecnie już zarzuconej, praży się rudę w strumieniu chloru, po czym utworzony AgCl rozpuszcza się w stężonym roztworze soli kuchennej. W mansfeidzkich hutach miedzianych wydobywa się zawarte w rudach srebro, poddając je ostrożnemu prażeniu z dostępem powietrza. Siarczek srebrowy zostaje przy tym utleniony na siarczan, który ługuje się wodą, a z roztworu wytrąca się srebro działaniem miedzi (metoda Ziervogla).
Otrzymane jednym z powyższych sposobów surowe srebro podlega dalszemu oczyszczaniu. Odbywa się ono przez stapianie w małych piecach płomiennych z dodatkiem niewielkiej ilości saletry oraz siarczanu srebrowego (dla usunięcia bizmutu). Większa część domieszek (prócz złota) zostaje przy tym utleniona i pozostaje srebro o czystości 99,6 — 99,8″/c.
Rafinacja srebra odbywać się tez może na drodze elektrolitycznej, podobnie jak rafinacja miedzi. Srebro surowe, które może zawierać tylko nieznaczne domieszki ołowiu i miedzi, służy za anodę katodę stanowi blacha z czystego srebra. Elektrolitem jest roztwór azotanu srebrowego lub rozcieńczony kwas azotowy. Srebro wydziela się w tych warunkach na katodzie w postaci drzewiasto rozkrzewionych kryształów, które są stale zdrapywane przez odpowiednie urządzenia mechaniczne. Miedź i ołów przechodzą do roztworu i tam pozostają, złoto zaś gromadzi się w szlamie anodowym. Srebro rafinowane zawiera najwyżej 0,05fl/o zanieczyszczeń.
