Posted in 
Bardzo niewielkie ilości związków potasowych dają się wykryć drogą analizy widmowej. Widmo emisyjne potasu w części widzialnej składa się z podwójnego prążka czerwonego (A = 7699A i 7665 A oraz prążka fiołkowego (A. = 4045 A). Obserwowany gołym okiem płomień gazowy, do którego wprowadzono lotny związek potasu, przybiera barwę fioł- koworóżową. Gdy jednak obecne są równocześnie minimalne ilości związków sodowych, barwa ta zostaje całkowicie pokryta przez żółtą barwę sodu. Należy wówczas obserwować płomień przez warstwę roztworu granatowego barwnika indyga w kwasie siarkowym lub też przez szkiełko zabarwione na kolor szafirowy niewielką ilością tlenku kobaltu (szkiełko kobaltowe). Substancje te pochłaniają .całkowicie żółte promienie emitowane przez sód, umożliwiając obserwację zabarwienia wywołanego przez potas.
Oba te litowce należą do pierwiastków rzadkich. Rubid towarzyszy potasowi w złożach jego soli, przede wszystkim w karnalicie w ilości paru setnych procentu. Występuje również w leucycie i w lepi- dolicie oraz w niektórych źródłach mineralnych. Nie udało się natomiast dotychczas natrafić na minerał, w którym by rubid występował jako składnik istotny. Znaleziono go wreszcie w popiele niektórych roślin, jak burak cukrowy i tytoń.
Ilości cezu, towarzyszące solom potasowym, są jeszcze nierównie mniejsze. Na wyspie Elbie znaleziono natomiast minerał, zwany polluk- sem, będący uwodnionym glinokrzemianem cezowym: CsiAlSiyOie H20.
Oba pierwiastki zostały wykryte przez Kirchhoffa i Bunse- na w latach 1860—1861 w wodzie mineralnej z Dürkheim na podstawie ich widm emisyjnych, od których wzięły też one swoje nazwy. Rubid daje charakterystyczne prążki przede wszystkim w czerwonej części widma (rubidus = czerwony), cez — w błękitnej (caesius = niebieski).
