Wodorosiarczyn i siarczek wapniowy

Przez wprowadzenie dwutlenku siarki do mleka wapiennego otrzymuje się wodorosiarczyn wapniowy: Ca(OH)2 + 2SG2 = Ca(HS03)a. Czteroprocentowy roztwór tej soli, zawierający ponadto pewną ilość wolnego kwasu siarkawego, stosowany jest do uwalniania celulozy z masy drzewnej od towarzyszących jej substancji ligninowych (celuloza siarczynowa).

Siarczek wapniowy, CaS, powstaje przez redukcją siarczanu węglem w 900°C: CaS(_)4 + 4C = CaS + 4 CO. W stanie czystym otrzymać go można przepuszczając siarkowodór nad rozgrzanym wodorotlenkiem wapniowym: Ca(OH)2 + H2S = CaS + 2HaO.

Tworzy białą masę pozornie bezpostaciową, zdradzającą jednak budową krystaliczną podczas badania promieniami X, W wodzie rozpuszcza sią trudno po dłuższym działaniu następuje częściowa hydroliza siarczku i powstaje rozpuszczalny wodorosiarczek: – 2 CaS 4- 2 HgO = Ca(OII)2 , Ca(SII}2.

Ta sama sól powstaje też podczas wprowadzania siarkowodoru do mleka wapiennego: Ca(OH)a + 2II.2S = Ca(SII)2 2H2(). Siarczek wapniowy, zanieczyszczony drobnymi ilościami związków metali ciężkich, jak Mn,, Bi, Cu, W i in., ma zdolność świecenia w ciemności przez dłuższy czas po uprzednim wystawieniu go na działanie światła (fosforescencja). Stąd stosuje się go do wyrobu farb świecących (tzw. fosforów). Ciekawe jest, że zupełnie czysty siarczek wapniowy własności tej nie wykazuje.

Duże ilości siarczku wapniowego otrzymywano dawniej jako produkt odpadkowy podczas fabrykacji sody metodą Leblanca (§ 308).

You can skip to the end and leave a response. Pinging is currently not allowed.

Leave a Reply

WordPress.