Posted in 
Aczkolwiek tal jest znacznie bardziej rozpowszechniony od galu i indu, nie należy on do pierwiastków pospolitych. Właściwe minerały talowe spotyka się bardzo rzadko. Są to: crookesyt {mieszany selenek miedzi, srebra i talu, zawierający około 17/o Tl) oraz lorandyt, T1ASS2. Zwykle tal w postaci siarczku towarzyszy pirytom i blendom w ilości co najwyżej paru dziesiątych procenta. Drobne jego ilości znaleziono też w złożach soli potasowych oraz w niektórych mikach.
Podczas prażenia pirytów w procesie fabrykacji kwasu siarkowego przeważna część związków talu gromadzi się w komorach pyłowych oraz w szlamie komór ołowianych. W tym szlamie też tal został wykryty przez Crookesa w 1861 r. na drodze widmowej dzięki charakterystycznemu prążkowi w zielonej części widma emisyjnego lotnych związków talu wprowadzonych do płomienia gazowego (X = 5351 A). Od tego prążka pierwiastek otrzymał swoją nazwę (9aX>.aę = zielona gałąź).
Wyodrębnienie talu spośród innych składników gromadzących się w komorach pyłowych jest dość łatwe, gdyż jest to jedyny pierwiastek, tworzący rozpuszczalny węglan i trudno rozpuszczalny chlorek.
Pod względem własności fizycznych tal wykazuje duże podobieństwo do swego prawego sąsiada w układzie okresowym — ołowiu (por. dane liczbowe tablic 68, § 268 i 52, § 213). Tak samo jest metalem miękkim, kowalnym i łatwo topliwym. Świeży jego przekrój ma połysk srebrzy- stobiały, w wilgotnym powietrzu jednak szybko pokrywa się szaronie- bieską powłoką wodorotlenku lub węglanu. Chlorowce reagują z talem już na zimno, W podwyższonej temperaturze łączy się on bezpośrednio także z siarką, selenem i tellurem. Nie reaguje natomiast wcale z azotem i dwutlenkiem węgla. Kwas azotowy rozpuszcza go łatwo, kwas siarkowy natomiast, a zwłaszcza kwasy halogenowodorowe, z którymi tal tworzy sole trudno rozpuszczalne, działają znacznie powolniej.
