Bromek srebrowy, AgBr, towarzyszy niekiedy w przyrodzie chlorkowi. Powstaje w podobny sposób jak chlorek i jest całkiem do niego podobny. Różni się jedynie barwą bladożółtawą. W wodzie rozpuszcza się jeszcze trudniej niż chlorek trudniej też rozpuszcza go amoniak, łatwo natomiast cyjanek potasowy i tiosiarczan sodowy. Na światło jest bardziej wrażliwy niż chlorek, diatego częściej jest stosowany w fotografii.
Jeszcze trudniej rozpuszczalny od bromku jest jodek srebro- w y, AgJ. Wytrąca się on po dodaniu jodku potasowego do roztworu soli srebrowej jako osad serowaty o barwie żółtej.
Podobnie jak pozostałe halogenki srebra, jodek krystalizuje w układzie regularnym. Tamte jednak tworzą jonową sieć przestrzenną typu NaCl {rys. 76, § 99), sieć przestrzenna jodku srebrowego w zwykłej temperaturze odpowiada natomiast typowi blendy cynkowej (rys. 152, § 336), Regularna odmiana jodku srebrowego (a-AgJ) jest trwała do 137°C. W tej temperaturze sieć przestrzenna typu blendy cynkowej przechodzi w typ wurcytu flł-AgJ) (rys. 153, § 336), należący do układu heksagonalnego. Istnieje jeszcze trzecia odmiana poli- morficzna jodku srebrowego (v-AgJ), trwała powyżej i 46tfC. Należy ona podobnie jak a-AgJ do układu regularnego. Jony jodkowe tworzą w niej sieć sześcienną przestrzennie centrowaną (rys. 127 § 248), jony Ag” zaś są rozmieszczone zupełnie nieregularnie. Ta ostatnia odmiana odznacza się stosunkowo dużym przewodnictwem elektrycznym. Przewodnictwo właściwe y-AgJ w 18°C wynosi 1,31 ił-1 wobec 0.00034 dla |3-AgJ. Podobnie jak w przypadku siarczku miedziawego (§ 327), jest to przewodnictwo natury elektrolitycznej, przy tym w przenoszeniu prądu biorą udział wyłącznie kationy Ag:, aniony zaś J— pozostają na swych miejscach.
Leave a reply