Złoto wyróżnia się od innych metali swym pięknym żółtym połyskiem. Jest ono miękkie, kowalne i ciągliwe. Najcieńsze blaszki, na jakie złoto daje się wyklepać, mają grubość 0,00014 mm. Przeświecają one światłem zielonkawym. Można również wyciągnąć je na drut, którego kilometr waży niewiele ponad 0,4 g. Pod względem przewodności elektrycznej (41,3 ii ') i cieplnej (0,7 cal/cm sek stopień) złoto niewiele tylko ustępuje srebru i miedzi.
Z obu pozostałymi miedziowcami oraz z platyną i palladem złoto miesza się w każdym stosunku tak w stanie ciekłym, jak i stałym. Tworzy też stopy z innymi metalami. Są one zwykle znacznie twardsze od czystego złota. Niewielkie domieszki niektórych pierwiastków powodują znacznie zmiany własności złota. Tak np. obecność 0,1%> Pb lub 0,05°/o Bi czyni je kruchym. '
W szeregu napięciowym metali złoto stoi na samym końcu (potencjał normalny + 1,38 V). Jest więc łatwo rugowane ze związków przez inne metale i pod względem chemicznym zachowuje się biernie. Wobec tlenu jest odporne tak na zimno, jak i na gorąco. Suche fluorowce działają nań dopiero w 300—400°C i to tylko powierzchniowo znacznie szybciej i już w zwykłej temperaturze działanie odbywa się w obecności wody. Spośród kwasów rozpuszczają złoto jedynie woda królewska i kwas selenowy. Również i cyjanki litowców przy współudziale tlenu z powietrza przeprowadzają je w rozpuszczalne cyjanki zespolone.
Zastosowanie. Złoto z powodu pięknego połysku, którego nie traci nawet po bardzo długim czasie, od najdawniejszych czasów stosowane jest do wyrobu ozdób i przedmiotów zbytku, a także do pozłacania wyrobów z innych metali. Służy ono również do bicia monet. Ponieważ czyste złoto jest dość miękkie, używa się go do tych celów w postaci stopów z miedzią lub srebrem. Zawartość czystego złota w stopie czyli jego „próba” podawana jest, jak dla srebra (§ 332), w gramach Au na 1 kg stopu.
We wszystkich prawie państwach współczesnych złoto stanowi podstawę systemu monetarnego. Wskutek tego ogromne ilości złota magazynowane są w piwnicach banków emisyjnych jako pokrycie obiegowych pieniędzy papierowych. 1
Złoto koloidowe. Przez redukcję związków złota w określonych warunkach formaldehydem, hydrazyną, fosforem w roztworze eterowym itp. otrzymać można złoto w postaci zolu, składającego się', jak to stwierdzono za pomocą promieni X, z drobniutkich kryształków metalicznego złota. Barwa tych zoli zależna jest przede wszystkim od wymiarów ich cząstek. Zole o cząstkach najdrobniejszych są barwy rubinowoczerwonej. W miarę zwiększania się cząstek, np. podczas powolnej koagulacji, barwa zmienia się przez różne odcienie fiołkowej na niebieską: w dalszym ciągu zol mętnieje i wytrąca się żółtobrunatnv osad metalicznego złota.
Najbardziej znaną postacią złota koloidowego jest tzw. purpura Kasjusza, otrzymywana przez redukcję kwasu chlorozłotowego chlorkiem cynawym (§ 258). Złoto koloidowe stosowane jest do wyrobu szkła rubinowego (§ 243). – \
Leave a reply