Ałun glinowo-sodowy

Ałun glinowo-potasowy rozpuszcza się dość trudno w zimnej wodzie, znacznie łatwiej w gorącej (por. niżej tabl. 73). Dzięki temu daje się on łatwo oczyścić przez krystalizację. Dlatego dawniej ałun był stosowany we wszystkich tych gałęziach przemysłu, gdzie obecnie stosuje się siarczan glinowy, przede wszystkim w garbarstwie i farbiar- stwie. Chodzi mianowicie o to, że niewielkie nawet zanieczyszczenia zaprawy glinowej solami żelazowymi powodują powstawanie znacznie ciemniejszego zabarwienia tkaniny lub skóry. Dopiero gdy wypracowano tanie metody otrzymywania siarczanu glinowego wolnego od związków żelazowych, sól ta wchodzi coraz szerzej w użycie zamiast ałunu.

Z powodu zdolności koagulowania białka ałun stosuje sie na mniejszą skalę w lecznictwie i kosmetyce do tamowania drobnych krwotoków oraz jako środek dezynfekcyjny.

Ałun glinowo-sodowy jest znacznie łatwiej rozpuszczalny od soli potasowej. Natomiast ałuny litowców cięższych (Rb i Cs) rozpuszczają się daleko trudniej, jak to widać z tablicy 73. Te różnice rozpuszczalności można wykorzystać w celu oddzielenia związków rubidowych i cezowych od potasowych (por. § 319).

Azotan glinowy, A1(NOJ)3 otrzymany przez rozpuszczenie Wodorotlenku glinowego w kwasie azotowym, krystalizuje ze stężonych roztworów w postaci dziewięciohydratu, bardzo łatwo rozpuszczalnego w wodzie. Podczas ogrzewania traci wodę, a równocześnie uchodzą tlenki azotu i tlen. Sól bezwodna nie jest znana. Bywa niekiedy używany jako zaprawa w farbiarstwie.

Octan glinowy, A1(CH3COO):j, jako sól słabego kwasu ulega w jeszcze silniejszym stopniu hydrolizie niż inne sole glinowe. Roztwory zawierają więc znaczną ilość soli zasadowej lub nawet wodorotlenku w postaci zolu, który po podgrzaniu przechodzi w stan żelu i wy trąca się jako galaretowaty osad. Roztwory octanu glinowego są używane jako zaprawa, a także w lecznictwie jako płyn na okłady pod nazwą wody B u r o w a.

You can skip to the end and leave a response. Pinging is currently not allowed.

Leave a Reply

WordPress.