Związki srebra dwu- i trójwartościowego

Związki te są nieliczne i na ogół nietrwałe. Spośród prostych związków stwierdzono na pewno istnienie tlenku, AgO oraz fluorku, AgF2. Pierwszy z nich powstaje przez anodowe utlenianie nadchloranu, azotanu lub fluorku srebrowego w roztworach odpowiednich kwasów. Tworzy się też podczas dodawania AgNO1 do silnie zalkalizowanego roztworu nadtlenodwusiarczanu potasowego, K2S20>s w 70rC. Tworzy czarny krystaliczny proszek o gęstości 7,8 g/cm-5. Strukturą krystaliczną przypomina tenoryt (naturalny tlenek miedziowy CuO, § 328), z tą jednak różnicą, że AgO należy do układu jednoskośnego. Łatwo ulega rozkładowi z wydzieleniem tlenu i pozostawieniem tlenku Ag20.

Dwufluorek srebra, AgF2, otrzymany przez R u i f a jeszcze w roku 1934 bezpośrednim działaniem fluoru na subtelnie rozdrobnione srebro v/ niezbyt wysokiej temperaturze, tworzy ciemnobrunatną masę o gęstości 4,7 g/cma i temperaturze topnienia 690cC. Woda rozkłada go, tworząc fluorek, AgF, i wydzielając tlen z dużą zawartością ozonu działa więc silnie utleniająco.

Nieco trwalsze są zespolone sole dwuwartościowego srebra, otrzymane przez Barbieriego drogą utleniania związków srebra jedno- wartościowego nadtlenosiarczanem w roztworze pirydynowym. Powstają przy tym kryształy pięknej pomarańczowej barwy o składzie [AgPy4]X2. (Py = pirydyna, C5H5N X = NOa, C103, C104, HS04, '/!!SaOo). Otrzymano też podobne związki, zawierające zamiast pirydyny inne zasady organiczne. Związki te są izomorficzne z . analogicznymi solami dwuwartościowej miedzi i kadmu, muszą więc zawierać srebro również dwuwartośeiowe.

Podczas reakcji AgNOj z KSjO powstaje obok AgO wyższy tlenek srebra, prawdopodobnie Agn03, należący do układu regularnego. Jest on jednak na tyle nietrwały, że nie udało się go dokładnie zidentyfikować.

Przez działanie fluorem na mieszaninę AgNOj z MCI lub MNO3 (M = K, Cs) otrzymano też kompleksowe sole o wzorze MAgF4, barwy żółtej. Zawierają one również srebro trójwartościowe. Pod działaniem wody lub HNO3 ulegają rozkładowi z wydzieleniem tlenu. Amoniak w gwałtownej reakcji zostaje utleniony do wolnego azotu.