W nadmiarze tiosiarczanu sodowego Ag2Si>0:i łatwo rozpuszcza się tworząc sole zespolone o różnym składzie. Kilka takich związków otrzymano też w stanie stałym. W roztworze powstają przeważnie zespolone aniony [AgfSOafe]3-. Na tworzeniu takich kompleksów polega rozpuszczanie się w roztworach tiosiarczanu sodowego licznych trudno rozpuszczalnych soli srebrowych, jak halogenki, cyjanek i in.
Siarczek srebrowy, Ag-_>S, stanowi jedną z najważniejszych rud srebrowych, zwaną argentytem. Tworzy się przez działanie siarkowodoru na srebro. Na tym właśnie polega stopniowe czernienie wyrobów srebrnych. Jest to najtrudniej rozpuszczalna sól srebrowa: litr wody rozpuszcza zaledwie 1,1-10 17 g-cz. Ag2S. Toteż siarkowodór strąca go nawet z tak rozcieńczonych roztworów, które nie dają osadu z innymi odczynnikami na jony srebrowe (chlorki, cyjanki).
Jon srebrowy tworzy z szeregiem anionów sole zabarwione w charakterystyczny sposób, nierozpuszczalne w wodzie, rozpuszczające się łatwo w kwasach. Są to mianowicie: ortofosforan Ag:jP0.4 (żółty), arsenin AgAsOs (żółty), arsenian Ag3As04 (czekoladowobrunatny) i chromian AgoCrGi (czerwonobrunatny).
Węglan srebrowy, Ag-jCO, powstaje po dodaniu węglanów lub wodorowęglanów litowców do roztworu soli srebrowej jako żółtawy osad trudno rozpuszczalny w wodzie. Ogrzany w stanie stałym, węglan srebrowy rozpada się całkowicie już nieco powyżej 200°C na C02 i tlenek srebrowy (ewentualnie srebro i tlen).
Bardzo charakterystyczne dla srebra są jego związki fluorowcowe, których własności fizyczne zestawione są w tablicy 93.
Leave a reply