Z zasadami słabymi, jak np. zasada amonowa, kwas krzemowy w ogóle soli nie tworzy. Toteż dodanie do roztworu szkła wodnego soli amonowej, np. NH4CI, powoduje wytrącenie uwodnionej krzemionki w postaci galaretowego osadu.
Szkła wodne znajdują zastosowanie jako klej mineralny do spajania Szkła i porcelany, jako pokost na malowidła ścienne, jako środek do konserwacji jaj oraz jako wypełniacze do fabrykacji mydła.
Wszystkie inne krzemiany nie rozpuszczają się w wodzie ani w innych powszechnie stosowanych rozpuszczalnikach. Niektóre z nich ulegają rozkładowi pod działaniem kwasów z wydzieleniem bezpostaciowej krzemionki, inne zachowują się opornie nawet wobec kwasów stężonych. Jedynie kwas fluorowodorowy rozkłada wszystkie krzemiany, przekształcając je w odpowiednie fluorki i lotny czterofluorek krzemu, SiFi, Wykorzystując tę reakcję stosuje się HF podczas analizy krzemianów dla usuwania z nich krzemionki. Można również przeprowadzić krzemiany w związki rozpuszczalne w wodzie lub w kwasach przez stapianie ich ze stałym wodorotlenkiem sodowym lub potasowym.
Znajomość struktury krystalicznej naturalnych krzemianów była do końca XIX w. bardzo ograniczona. Wzory ich pisano w postaci dualistycznej, pochodzącej jeszcze od Berzeliusa, jako połączenia dwutlenku krzemu z tlenkami zasadowymi, np. 2(Mg, FejO Si02 (oliwin), CaO Si02 (wollastonit), K20 A1203 6Si02 (ortoklaz) itp. Dopiero zastosowanie promieni X do badania budowy krystalicznej krzemianów pozwoliło rozwiązać w zadowalający sposób to tak ważne dla mineralogii zagadnienie. Analiza zdjęć rentgenowskich (§ 98) wykazała, że w sieci przestrzennej krzemianów występują czworościany' obsadzone na narożach atomami tlenu z atomem krzemu pośrodku, podobne do tych, jakie spotyka się w kwarcu i innych odmianach krystalicznych krzemionki. Pomiędzy nimi rozmieszczone są w prawidłowy sposób atomy (jony) pierwiastków metalicznych, ewentualnie także atomy lub grupy atomów pierwiastków elektroujemnych.
Leave a reply