Kwartacja a afinacja

Metoda cyjankowa pozwala wyługować ze złoża niemal bez reszty złoto zawarte w nim nawet w postaci najdrobniejszych cząstek. Często łączy się ługowanie cyjankowe z amalgamacją, przy czym grubszy szlam zawierający zmieloną skałę złotodajną poddaje się amalgamacji, subtelniejszą zaś zawiesinę ługuje się roztworem cyjanku. Z roztworu cyjanozłocinu wydziela się złoto działaniem cynku. Wobec wysokiej ceny złota przeróbka opłaca się jeszcze, gdy skała zawiera 0,001 #/o Au.

Złoto surowe ma prawie zawsze domieszki srebra i miedzi, niekiedy nawet dość znaczne. Rzadziej towarzyszą mu platyna i metale z rodziny platynowców. Sposób oczyszczania zależny jest od rodzaju i ilości tych domieszek. Srebro i miedź oddzielano dawniej za pomocą dość stężonego {około 60°/o) kwasu azotowego, który rozpuszcza tylko te metale, nie działa zaś na złoto. Jest to możliwe jedynie wtedy, gdy złoto stanowi najwyżej 1U część stopu. Czynność, polegająca na przyrządzaniu stopu o takim składzie, nosiła nazwę kwartacji, a później nazwa ta została przeniesiona na całą metodę rozdzielania metali.

Obecnie kwartację prawie całkowicie zastąpiono „afinacją”, polegającą na rozpuszczaniu zawartego w stopie srebra (niezależnie od ilościowego składu stopu) w stężonym kwasie siarkowym, przy czym złoto pozostaje nierozpuszczone.

Surowe złoto, zawierające domieszki platyny i innych platynowców, oczyszcza się zwykle drogą rafinacji elektrolitycznej. Złoto podlegające oczyszczaniu służy za anodę, katodę stanowi blaszka z czystego złota, elektrolitem jest rozcieńczony roztwór kwasu chlorozłoto- wego H[AuCl/(], Część domieszek surowego złota rozpuszcza się wraz z nim z anody, reszta opada na dno nierozpuszczona (Ir, Os, Rh). Na katodzie osadza się jednak tylko samo złoto. Srebro strąca się w postaci AgCl, miedź i inne domieszki mniej szlachetne, a. również i platyna pozostają w roztworze, ta ostatnia jednak wówczas jedynie, jeśli w roztworze nie nagromadziło się jej jeszcze zbyt wiele.

Najbogatsze z eksploatowanych obecnie złóż złota znajdują się w Transwaalu (Południowa Afryka). Dostarczają one około l/a produkcji światowej. Bogate złoża występują także w ZSRR (Ural i Syberia), Stanach Zjednoczonych (Kalifornia), Kanadzie (Klondyke), Australii Zachodniej i in. W Europie nieco złota wydobywa się na Węgrzech. Pewne ilości otrzymuje się też jako produkt uboczny ze „szlamu anodowego”, tworzącego się podczas rafinacji elektrolitycznej miedzi i srebra.

You can skip to the end and leave a response. Pinging is currently not allowed.

Leave a Reply

WordPress.