Posted in 
Stopiona krzemionka, oziębiona niezbyt wolno poniżej jej temperatury krzepnięcia, nie przechodzi w stan krystaliczny, lecz pozostaje cieczą coraz to bardziej ciągliwą, aż w końcu zastyga na masę przezroczystą, bezpostaciową, tzw. szkło kwarcowe,
Do niedawna szkła uważano za silnie przechłodzone ciecze o tak dużej lepkości, że pod względem mechanicznym zachowują się jak substancje stałe. Mają więc określony kształt zewnętrzny, który może być zmieniany działaniem jedynie dość znacznych sił. Za takim pojmowaniem istoty szkieł przemawia ich izotropia (równokierunkowość) upodabniająca je do cieczy (por. § 101).
Szkło kwarcowe różni się od innych gatunków szkła swoją dużą wytrzymałością na wysoką temperaturę. Gdy bowiem zwykłe szkło mięknie już w 600—800°C, dla szkła kwarcowego temperatura mięknięcia leży powyżej 1400°C. Wskutek małego. współczynnika rozszerzalności cieplnej (0,5 10-6 wobec 5,6 10-6 dla szkła jenajskiego) jest ono też odporne na gwałtowne zmiany temperatur. Łatwiej ulega natomiast działaniu roztworów alkalicznych, a zwłaszcza stopionych zasad.
Szkło kwarcowe służy do wytwarzania różnego rodzaju naczyń laboratoryjnych, jak tygli, parownic itp. Wskutek konieczności stosowania do jego obróbki bardzo wysokiej temperatury jest ono jednak dość kosztowne. Nieco tańsze są naczynia, wytwarzane przez częściowe tylko nadtopienie dwutlenku krzemu, mające wygląd mętny, mlecznobiały wskutek obecności dużej liczby drobnych pęcherzyków powietrza.
Dzięki przezroczystości dla promieni pozafiołkowych szkło kwarcowe służy do wyrobu aparatów optycznych przeznaczonych do prac z tymi promieniami, m. in. do wyrobu rurek do lamp rtęciowych (por. § 351).
