Metoda Bayera

Potrzebny do elektrolizy tlenek glinowy otrzymuje się zazwyczaj z bauksytu, występującego w większych ilościach we Francji (miejscowość Les Baux, skąd nazwa minerału), na Węgrzech, w Związku Radzieckim, w Indiach, Gujanie i in. Minerał ten jest zwykle zanieczyszczony związkami żelaza i krzemu. Oczyszczanie może być przeprowadzone bądź na drodze „suchej”, bądź na „mokrej”. Metoda pierwsza, dawniejsza polega na stapianiu bauksytu z sodą, przy czym przechodzi on w glinian: – 2 Al O DII + Na2C03 = 2 A1C) ONa -f HaO + CO

Po potraktowaniu oziębionego stopu wodą glinian przechodzi do roztworu, tlenki żelaza zaś pozostają nie rozpuszczone. Przez wprowadzenie do roztworu w 50—60°C dwutlenku węgla następuje rozpad glinianu z wydzieleniem wodorotlenku glinowego w postaci ziarnistego osadu, który następnie przez prażenie przeprowadza się w tlenek: – 2A10 ONa + CO + 3H0 = Na2C03 + 2Al(OH)s

Według metody Bayera bauksyt poddaje się działaniu ługu sodowego w autoklawach w 170°C. Powstający przy tym roztwór glinianu po odsączeniu od tlenków żelaza miesza się z wytrąconym już wodorotlenkiem glinowym, wskutek czego większa część zawartego w roztworze glinu wydziela się jako Al(OH)a. Na czym polega istota tego wytrącania jeszcze dokładnie nie wiadomo.