Poszczególne płaszczyzny sieci

Wskutek dużego zagęszczenia atomów w sieciach przestrzennych powyższych trzech typów, znajdującego wyraz w wysokich liczbach koordynacji, poszczególne płaszczyzny sieci mogą być przesuwane względem siebie bez naruszania spójności sieci. Stąd właśnie wynika kowalność i ciągliwość, charakteryzujące typowe metale.

Z innych pospolitszych metali antymon i bizmut (a także i arsen) tworzą sieć przestrzenną o symetrii romboedrycznej. Cyna krystalizuje w układzie tetragonalnym, tworząc sieć przestrzenną podobną do sieci diamentu, mangan tworzy sieć

Zdolność ta właściwa jest tylko niektórym metalom, przede wszystkim litowcom. W celu otrzymania innych metali w postaci większych pojedynczych kryształów stosować trzeba specjalne metody postępowania. Zbity blok metalowy składa się zazwyczaj z wielkiej liczby drobnych ziaren krystalicznych o nieprawidłowym kształcie zewnętrznym, tzw. krystalitów, zorientowanych względem siebie w sposób zupełnie przypadkowy. Dzięki temu metale w postaci większych bloków nie wykazują zazwyczaj zjawiska anizotropii. Występowanie poszczególnych krystalitów w takim bloku może być ujawnione w ten sposób, że dokładnie wypolerowany przekrój metalu traktuje się odpowiednią mieszaniną kwasów lub barwników. Przekroje różnych krystalitów zostają zaatakowane przez kwasy w rozmaity sposób, zależnie od ich kierunku krystalograficznego i przez to mogą być rozróżnione. Drobne ilości zanieczyszczeń, zawsze obecne w metalach technicznych, gromadzą się w przestrzeniach pomiędzy krystalitami i na wytrawionym szlifie tworzą cieniutkie linie, wskutek czego zarysy poszczególnych krystalitów występują szczególnie wyraźnie {rys. 125).