Posted in 
Siarczan potasowy, ciężar cząst. 174,27, występuje w złożach soli potasowych przeważnie w postaci soli podwójnych z innymi siarczanami. Dawniej wytwarzano go działaniem kwasu siarkowego na chlorek potasowy. Obecnie dla celów technicznych otrzymuje się go najczęściej drogą wymiany podwójnej pomiędzy chlorkiem potasowym a siarczanem magnezowym. Wydziela się przy tym dość trudno rozpuszczalna sól podwójna, składem swym odpowiadająca schonitowi (tzw. kalimagnezja): – 2KC1 + 2MgS04 6HaO = K2SU4 MgSO« 6HsO -f- MgCl.
Poddana dalszemu traktowaniu roztworem chlorku potasowego przechodzi ona w K2SO4: K2S04 MgSO« 6HaO + 2 KC1 = 2 Iv,S04 + MgOł2 6H2 Siarczan potasowy tworzy bezbarwne kryształy układu rombowego o gęstości 2,67 g/cm3 (18°C), topiące się w 1074r’C. Występuje zawsze jako sól bezwodna. Rozpuszczalność jego jest niezbyt wielka, z temperaturą wzrasta dość znacznie (tabl. 85). W technice stosuje się siarczan potasowy do wyrobu ałunu (siarczanu potasowo-glinowego) i do fabrykacji szkła potasowego. Używa się go również chętnie jako nawozu mineralnego, mającego nawet pewną przewagę nad chlorkiem obecność bowiem jonów Cl- wpływa niekorzystnie na rozwój niektórych roślin, np. ziemniaków. Wodorosiarczan (kwaśny siarczan) potasowy KHSO4, ciężar cząst. 136,17, powstawał dawniej jako produkt uboczny w fabrykacji kwasu azotowego działaniem kwasu siarkowego na azotan potasowy. Obecnie otrzymuje się go zwykle przez rozpuszczenie siarczanu obojętnego w nadmiarze kwasu siarkowego. Tworzy bezbarwne kryształy rombowe, łatwo rozpuszczalne w wodzie, topiące się w 219°C. W wyższej temperaturze przekształca się w pirosiarczan, a następnie w siarczan obojętny z wydzieleniem SO, podobnie jak odpowiednia sól sodowa (§ 310), od której wodorosiarczan potasowy jest nieco trwalszy.
