Posted in 
Największe ilości wodorotlenku wapniowego zużywa się w budownictwie do przyrządzania zaprawy murarskiej. Prócz tego stosowany jest (obok tlenku magnezowego) do wyrobu zasadowych mas ogniotrwałych. Odgrywa również niepoślednią rolę w przemyśle chemicznym jako najtańsza i najłatwiej dostępna spośród mocnych zasad: pochłanianie tlenków azotu, otrzymanych przez „spalanie” powietrza metodą Birkelanda i E y de g o (§ 178, 181, 182), kaustyfikacja sody i potażu (§ 306, 313), regeneracja amoniaku z NH/,C1 podczas fabrykacji sody metodą S o 1 v a y a (§ 308) i in. Pewną niedogodność stanowi ograniczona rozpuszczalność wodorotlenku wapniowego w wodzie. Dlatego, gdy chodzi o zastosowanie większych ilości zasady, działa się silnie rozdrobnioną zawiesiną stałego wodorotlenku wapniowego w nasyconym roztworze („mleko wapienne”).
W laboratorium używa się niekiedy tlenku wapniowego jako dość silnego środka odwadniającego. Nadtlenek wapniowy, Ca02, otrzymuje się w postaci ośmio- hydratu z wody wapiennej pod działaniem nadtlenku wodoru: Ca(OH)2 + H202 + (iira(.) = CaO, 8HsO.
Jest to biały krystaliczny osad trudno w wodzie rozpuszczalny. Przez ogrzewanie ulega odwodnieniu. Bezwodny Ca02 może być też otrzymany działaniem nadtlenku wodoru na tlenek wapniowy powyżej 40°C. Bezpośrednio z CaO i tlenu nie powstaje. Przez ostrożne działanie kwasami na nadtlenek wapniowy powstaje odpowiednia sól wapniowa i nadtlenek wodoru: . CaO, + H2S04 = CaiS04 -j- H2U2. Znany jest też i czterotlenek barwy żółtej, CaC>4. Pod wpływem kwasów związek ten obok nadtlenku wodoru daje także wolny tlen.
