Posted in 
Węglany magnezowe, obojętny i zasadowy, po ogrzaniu w stanie stałym łatwo ulegają rozkładowi z wydzieleniem C02 i pozostawieniem tlenku magnezowego (magnesia usta). Prężność rozkładowa normalnego węglanu osiąga wartość 1 Atm już w 545°C. Z reakcji tej korzysta się dla otrzymywania czystego C02, np. do fabrykacji wód mineralnych.
Węglan magnezowy stosuje się w dużych ilościach do wytwarzania mas ogniotrwałych. Biała magnezja znajduje też zastosowanie w lecznictwie dla wiązania nadmiaru kwasów, w kosmetyce do wyrobu pudru, proszku do zębów itp.
Z węglanami litowców MgCOi tworzy łatwo sole podwójne. Jedna z nich o wzorze KHCO3 MgCOi 4H20 powstaje jako produkt pośredni podczas otrzymywania węglanu potasowego metodą Engela i Prechta {§ 317).
Siarczan magnezowy, MgS04, ciężar cząst. 120,38, jest najpospoliciej spotykaną solą magnezową. Występuje w wodzie morskiej oraz w niektórych źródłach mineralnych. Sól bezwodna ma postać białego proszku o gęstości 2,65 g/cm:ł, łatwo rozpuszczalnego w wodzie. Rozpuszczalność MgS04 podaje tablica 75.
Z roztworu siarczan magnezowy krystalizuje z różną iiością wody zależnie od temperatury. Warunki trwałości różnych hydratów są następujące: MgSO, 12 HaO ±MgS04 7Ha0=±MBS04 6H20=rt>XgS04 -HaO
Jednohydrat traci ostatnią cząsteczkę wody dopiero po ogrzaniu do 200cC. Prócz wymienionych znane są jeszcze nietrwałe hydraty, zawierające 2, 4 i 5 cząsteczek wody krystalizacyjnej. W przyrodzie spotyka się w stanie stałym tylko jednohydrat i siedmiohydrat.
