Fluorek srebrowy, AgF, otrzymuje się przez rozpuszczenie tlenku srebrowego w kwasie fluorowodorowym. Jest bardzo łatwo rozpuszczalny w wodzie. Z roztworu krystalizuje jako jedno- lub dwu- hydrat, zależnie od temperatury. Przez ogrzewanie może być odwodniony.
Stężone roztwory AgF mogą rozpuścić pewne ilości srebra, przy czym wydziela się z roztworu fluorek dwusrebrowy (pod- fluorek srebrowy), AgF, w postaci połyskujących heksagonalnych kryształków koloru brązu o gęstości 8,6 g/cm3. Budowa tego związku nie została jeszcze bliżej zbadana.
Chlorek srebrowy, AgCl, ciężar cząst. 143,34, spotyka się niekiedy w przyrodzie, m. in. w Ameryce Południowej, jako tzw. srebro rogowe (kerargiryt) w postaci przeświecającej, miękkiej, szarej masy o gęstości 5,5 —5,6 g/cm3. Otrzymywany z roztworu przez zadanie soli srebrowej kwasem solnym lub rozpuszczalnymi chlorkami, strąca się w postaci białego serowatego osadu, prawie nierozpuszczalnego w wodzie ani w kwasach. W dostrzegalnych ilościach rozpuszczają go stężone roztwory chlorków i HC1, bardzo łatwo zaś roztwory amoniaku, cyjanku potasowego i tiosiarczanu sodowego. Powstają przy tym kom
Spośród wymienionych ostatnie dwa kompleksy są szczególnie trwałe. Chlorek srebrowy w stanie stałym również może przyłączać amoniak w ilości 1, 1,5 lub 3 g-cz. na 1 g-cz. AgCl.
Cynk i rozcieńczony kwas solny redukują chlorek srebrowy na wolne srebro. Pod wpływem światła chlorek srebrowy rozpada się na pierwiastki. Wydzielające się w stanie bardzo subtelnego rozdrobnienia srebro zabarwia osad na kolor fiołkowy, który po pewnym czasie przechodzi w sinozielony. Ta reakcja fotochemiczna ma bardzo duże znaczenie praktyczne jako podstawa procesu fotograficznego, omówionego nieco bardziej szczegółowo w § 336.
Leave a reply