Ze wzglądu na duże powinowactwo do tlenu glin jest używany w metalurgii do wydzielania z tlenków niektórych metali, jak chrom, mangan, wanad, które nie mogą być otrzymane z użyciem węgla, gdyż łatwo tworzą węgliki. Metoda ta, wynaleziona przez Goldschmidta, nosi nazwę aluminotermii. Tlenek metalu miesza się ze sproszkowanym glinem i zapoczątkowuje reakcję za pomocą taśmy magnezowej. Wskutek dużej ilości ciepła, jaka się podczas reakcji wywiązuje, i wskutek braku produktów gazowych, które odprowadzałyby ciepło, mieszanina ogrzewa się do bardzo wysokiej temperatury i metal otrzymuje się w stanie stopionym. W podobny sposób reagują również tlenki żelaza z glinem: Fe203 + 2 Al = AlsOs – 2 Fe 200 kcal.
Mieszaniny takie, zwane termitami, stosuje się do spawania części żelaznych, np. szyn kolejowych, lub też do wytwarzania bardzo wysokich temperatur (do 2500°C). Termit wchodził m. in. w skład niemieckich bomb zapalających podczas ostatniej wojny.
Dodatek 0,1—0,15% Al do stopionej stali wiąże rozpuszczone w niej gazy, tlen i azot, wskutek czego otrzymuje się po zastygnięciu odlew wolny od pęcherzyków gazu. Chlor, a także i inne fluorowce reagują energicznie z glinem. W wyższej temperaturze łączy się on też bezpośrednio z azotem na azotek, A1N.
Glin rozpuszcza się dość łatwo w kwasach fluorowcowodorowych. Kwas siarkowy stężony działa dopiero na gorąco, przy czym powstaje siarczan glinowy i wydziela się SCb. Jest on natomiast wyjątkowo odporny na działanie kwasu azotowego nawet stężonego. Takie zachowanie, zwane pasywnością, spotyka się i u niektórych innych metali (Cr, Ni, Fe) wobec kwasów utleniających (por. § 378). Chodzi tu prawdopodobnie o powstawanie na powierzchni metalu pod wpływem kwasu ochronnej warstwy tlenku. Przemawia za tym fakt, że metal nabiera szczególnie silnej pasywności po użyciu go w charakterze anody podczas przepuszczania prądu przez roztwór HNO:i. Użycie natomiast jako katody czyni go znów „aktywnym1’. Dzięki takiemu zachowaniu elektroda glinowa, zanurzona w roztworze węglanu, fosforanu lub boranu potasu lub sodu może działać jako prostownik prądu zmiennego, przepuszcza bowiem prąd tylko w tym kierunku, dla którego odgrywa rolę katody.
Leave a reply