Posted in 
Fluorowce w zwykłej temperaturze reagują tylko powoli. Duże jest natomiast powinowactwo srebra do siarki. Pod wpływem siarkowodoru powierzchnia srebra powleka się czarnym nalotem siarczku srebrowego. Czernienie wyrobów srebrnych z biegiem czasu polega właśnie na tym działaniu IDS. Srebro rozpuszcza w sobie fosfor i tworzy z nim kilka związków o charakterze międzymetalicznym.
Potencjał normalny srebra względem elektrody wodorowej wynosi około 0,8 V. Jest ono więc rugowane przez wszystkie metale, stojące przed nim w szeregu napięciowym do rtęci włącznie. Samo natomiast nie jest zdolne do rugowania wodoru z kwasów. Rozpuszcza się więc jedynie w tych kwasach, które działają utleniająco, a więc w rozcieńczonym kwasie azotowym już na zimno: – 3 Ag + N03 — II P = 3 Ag” — NO – 211,0 lub też na gorąco w stężonym kwasie siarkowym: – 2 Ag + SOr -b 4II -= 2 Ag- — KO -j- 2110.
Kwasy nieutleniające, jak np. kwas solny, nie działają nań wcale. Natomiast gazowy chlorowodór w wyższej temperaturze wchodzi ze srebrem w reakcję odwracalną w myśl równania: – 2 Ag – 2IIC1(S) i2AgCl + H2 — 17 kcal.
W stanie równowagi pod ogólnym ciśnieniem 1 Atm mieszanina gazowa w 600°C zawiera 7,2% H2, w 700°C zaś — 5°/o. Zasady, nawet stopione, działają na srebro jedynie bardzo nieznacznie.
Srebro używane jest głównie do bicia bilonu, do wyrobu nakryć stołowych i innych drobnych przedmiotów użytku domowego. Czyste srebro jest do tych celów zbyt miękkie. Dlatego stosuje się je zawsze w stopie z miedzią. Zawartość srebra w stopie podawana jest jako jego „próba”, czyli zawartość czystego srebra na 1000 części stopu. Do wyżej wymienionych celów używa się zwykle srebra próby 800.
