Posted in 
Związki miedzi działają zabójczo na organizmy niższe. Człowiek natomiast może pobrać dość znaczne ich ilości (do 100 mg Cu dziennie) bez widocznej szkody dla zdrowia. Większe ilości działają trująco.
Metody wyodrębniania miedzi z jej rud zależne są w dużym stopniu od rodzaju tychże oraz od zawartości w nich miedzi. Można je ogólnie podzielić na metody suche i mokre. Pierwsze stosuje się głównie do rud bogatych w miedź, drugie — do ubogich.
Najprostsze jest postępowanie podczas przeróbki rud tlenkowych i węglanowych. Po wyprażeniu poddaje się je redukcji węglem z dodatkiem odpowiednich topników. Stopiona surowa miedź, jako cięższa, opada na dno pieca, a topniki ze złożem i większością zanieczyszczeń tworzą żużel, zbierający się na powierzchni metalu.
Rudy siarczkowe, z. Którymi najczęściej się ma do czynienia, w zasadzie mogą być traktowane w podobny sposób. Podczas prażenia z dostępem powietrza siarczki miedzi zostają przekształcone w tlenki, które następnie poddaje się redukcji. Ponieważ jednak rudy zawierają zawsze większe lub mniejsze ilości siarczków żelaza, którego usunięcie po redukcji na metale przedstawia znaczne trudności, więc stosuje się takie metody, w których związki żelaza zostają oddzielone jeszcze przed procesem odtleniania.
