Posted in 
Aczkolwiek zawartość potasu w dostępnych człowiekowi warstwach skorupy ziemskiej jest mniej więcej taka sama, jak zawartość sodu, jednak większe złoża minerałów potasowych, nadające się do eksploatacji, spotyka się stosunkowo rzadko. Również i zawartość soli potasowych w wodzie morskiej jest nierównie mniejsza. Fakt ten znajduje swoje wyjaśnienie w tym, że związki potasowe są silnie adsorbowane na powierzchni cząstek gleby, wskutek czego są one zatrzymywane w glebie, gdzie mogą być zużytkowane przez rośliny. Związki sodowe zaś zostają wypłukane przez opady atmosferyczne i wraz z nimi dostają się do rzek i do morza.
Najobfitsze i najbardziej do niedawna znane złoża soli potasowych znajdują się w okolicach Stassfurtu w środkowych Niemczech mniej bogate występują w Alzacji w pobliżu Mulhouse oraz na Podkarpaciu radzieckim (Kałusz, Stebnik). Bardzo obfite złoża soli potasowych zostały niedawno odkryte w pobliżu Solikamska (ZSRR). Złoża te zawierają potas w postaci chlorku (sylwinu), KC1, oraz licznych soli podwójnych z ‘solami magnezowymi i sodowymi, jak karnalit RC1 MgCl2 6H20, kainit KC1 MgSO/, 3H20, langbeinit K2S04 2MgSO/„ schónit K2S04 MgS04 6H20 i in. Bardzo rozpowszechnione są również gli- nokrzemiany potasowe, wśród nich przede wszystkim ortoklaz K[AlSi308], różne rodzaje łyszczyków (mik), leucyt K[AlSi2Oe] i in.
Stosunkowo znaczna jest zawartość potasu w roślinach, zwłaszcza niektórych, jak kartofle i burak cukrowy organizmy zwierzęce natomiast zawierają związki potasowe w znacznie mniejszej ilości niż sodowe (§ 307),
