Związki cynawe

Związki cynawe, wywodzące się od cyny dwuwartościowej, są mniej trwałe od związków cynowych. Wywierają silne działanie redukujące, zarówno w ośrodku kwaśnym, jak i zasadowym. W roztworze cyna dwuwartościowa występuje bądź to w postaci kationu Sn2+, bądź też koordynacyjnie związana w takich anionach, jak [Sn(OH)3] lub [SnCl3]—.

Tlenek cynawy, SnO, otrzymać można jako ciemnooliwkowy proszek przez prażenie wodorotlenku lub szczawianu cynawego bez dostępu powietrza: SnC204 = SnO + CO + COa.

Ogrzany na powietrzu do temperatury czerwonego żaru, tlenek cynawy spala się na cynowy. Wodorotlenek cynawy, Sn(OH)2, strąca się jako biały osad przez dodanie amoniaku lub niewielkiej ilości mocnej zasady do roztworu soli cynawej. Badany promieniami X wykazuje strukturę krystaliczną odmienną od tlenku bezwodnego. Tworzy więc zdefiniowany związek chemiczny, który jest zresztą dość nietrwały i łatwo oddaje wodę podczas ogrzewania, przechodząc w tlenek cynawy. W wodzie jest prawie nierozpuszczalny, rozpuszcza się natomiast w roztworach zarówno kwasów, jak i mocnych zasad. W pierwszym przypadku powstają sole cynawe, zawierające jon Sn2+ (I), w drugim — związki zwane cyninami, a ściślej — trójhydroksocyninami, w których cyna występuje jako część składowa anionu (II): Sn(OH)2 + 2H+ = Sn2+ + 2HsO, (I) Sn(OH)2 + OH“ = [Sn(OH)J- . (II)

Wodorotlenek cynawy, podobnie jak i Sn02, ma charakter amfote- ryczny, jednakże — w przeciwieństwie do tlenku cynowego — z przewagą własności zasadowych.

You can skip to the end and leave a response. Pinging is currently not allowed.

Leave a Reply

WordPress.