Srebro jest metalem o silnym białym połysku. Daje się dobrze polerować. Jest dość miękkie, bardzo ciągliwe i kowalne: można je wyciągnąć w drut, którego kilometr waży zaledwie 0,5 g, lub też wykle- r pać na listki o grubości 0,00025 mm, przeświecające światłem niebieskawym. Spośród wszystkich metali wyróżnia się najlepszą przewodnością elektryczną (61,4 Q 1 w 18°C) i cieplną (1,006 cal/cm sek stopień w 18°C). Srebro topi się w 960,5°C, wrze w 1980°C. Para jego jest zabarwiona na kolor niebieski i składa się z cząsteczek jednoato- mowych.
Srebro tworzy stopy z wieloma innymi metalami. Z palladem i złotem miesza się w dowolnym stosunku tak w stanie ciekłym, jak i stałym. Natomiast zdolność srebra do tworzenia kryształów mieszanych z miedzią jest bardzo ograniczona. Przez wytrząsanie rtęci z roztworem azotanu srebrowego otrzymuje się amalgamat srebra w postaci iglastych połyskujących kryształów, noszących dawniej nazwę „arbor Dianae” (drzewo Diany). Jedynie z metalami z rodziny żelazowców oraz z manganem i chromem srebro nie miesza się wcale lub prawie wcale ani w stanie stałym, ani w ciekłym.
Srebro jest przedstawicielem metali „szlachetnych”. Na działanie tlenu z powietrza jest całkiem odporne zarówno w zwykłej temperaturze, jak i na gorąco. Stopione srebro rozpuszcza dość znaczne ilości tlenu (2,05 cm3 Ch na 1 g Ag w 1024cC po przeliczeniu na warunki normalne), który podczas krzepnięcia wydziela się z powrotem, rozrywając utworzoną już na powierzchni zastygłą powłokę i powodując rozpryskiwanie się metalu.
Ozon reaguje bezpośrednio ze srebrem. Powierzchnia metalu pokrywa śię przy tym czarną powłoką, która składa się prawdopodobnie z nadtlenku lub też wyższego tlenku srebra. Reakcja ta może być wykorzystana do wykrywania ozonu.
Leave a reply