Posted in 
Obie odmiany podtlenku boru przedstawiają prawdopodobnie polimery o budowie łańcuchowej. Odmianie białej przypisuje się wzór budowy I, odmianie jasno- brunatnej — II. Są też wzmianki w literaturze o tlenku B405) bliżej nie zbadanym.
Trójtlenek boru, zachowujący się na ogół jako bezwodnik kwasowy, prawdopodobnie wykazuje także, choć w bardzo słabym stopniu, własności zasadowe. Świadczy o tym istnienie takich związków, jak B(HSO/,)3 (wodorosiarczan borowy) i BPO4 (fosforan borowy). Ten drugi powstaje jako substancja biała, prawie nierozpuszczalna w wodzie przez stapianie kwasu fosforowego z kwasem borowym. Badanie struktury krystalicznej wykazało, że jego sieć przestrzenna daje się wyprowadzić z sieci kry- stobalitu (§ 240) przez zastąpienie w niej atomów krzemu na przemian atomami boru i fosforu. Związek ten należy więc uważać raczej za podwójny tlenek boro-fosforowy, a nie za sól borową kwasu fosforowego.
Reakcje analityczne, służące do wykrywania boru, opierają się najczęściej na tym, że lotne jego związki barwią nieświecący płomień palnika gazowego na kolor intensywnie zielony. Wytwarza się zwykle trójfluorek boru lub jeden z estrów kwasu borowego, najlepiej boran metylowy, B(OCH3)3 (§ 271). Gdy chodzi o wykrycie obecności kwasu borowego w roztworze, można też korzystać z faktu, że zakwaszone jego roztwory barwią żółty papierek kurkuminowy (skrawek bibuły nasycony roztworem kurkuminy, barwnika roślinnego) na kolor brunatny, który po wysuszeniu przechodzi w pomarańczowy. Gdy zwilży się amoniakiem taki pomarańczowy papierek, barwa zmieni się na granatowoczarną.
