Bor stojący na czele grupy jest jedynym jej pierwiastkiem o charakterze niemetalicznym i chociaż zgodnie ze swym położeniem w III grupie układu w większości związków ma wartościowość +3, jednakże pod względem zachowania przypomina raczej pierwiastki grupy IV, w szczególności krzem. Tego rodzaju podobieństwo czołowego pierwiastka grupy do pierwiastków grupy następnej będzie można stwierdzić jeszcze nieraz.
Wszystkie pozostałe pierwiastki III grupy, podobnie jak bor, występują w związkach jako pierwiastki trójwartościowe. Gal i ind tworzą ponadto związki, w których wykazują wartościowość +1, a być może także i +2. Są one jednak nietrwałe i łatwo przechodzą w związki, odpowiadające wyższemu stopniowi utlenienia pierwiastka. Jedynie związki jednowartościowego talu (związki talawe) trwałością przewyższają związki talowe, wywodzące się od. Tln!. wydzielając elektrolitycznie wodór na katodzie ołowianej prądem o dużej gęstości z równoczesnym rozpylaniem katody prądem szybko zmiennym. Jest to gaz znacznie mniej trwały od analogicznego związku cyny. Nieco trwalsze są pochodne ołowiowodoru, w których atomy wodoru zastąpiono rodnikami organicznymi. Spośród nich czteroetylek ołowiu, PbfCiHg)/,, znalazł zastosowanie jako środek „przeciwstukowy”, dodawany w niewielkich ilościach do benzyny przeznaczonej do napędu motorów spalinowych.
Wiązania pomiędzy atomem ołowiu i atomami wodoru w ołowio- wodorze lub atomami węgla w jego alkilopochodnych mają charakter niebiegunowy (kowalencyjny).
Leave a reply