Posted in 
Oba te pierwiastki należą do najmniej rozpowszechnionych na ziemi. Gal towarzyszy w minimalnych ilościach wielu blendom cynkowym. Stanowi on również stalą niemal domieszkę technicznego glinu. Minerałem zawierającym stosunkowo największe ilości galu jest występujący w południowo-wschodniej Afryce germanit (por. § 251) (0,6—0,7#/o Ga). W podobnych warunkach występuje także ind.
Wykrycie galu i indu nastąpiło na drodze analizy widmowej. Obecność galu w blendzie cynkowej z Pierrefitte we Francji stwierdzona została przez Lecoą de Boisbaudranw 1875 r. na podstawie występowania intensywnego prążka w fiołkowej części widma (4171 A). W 1871 r. istnienie tego pierwiastka przepowiedziane było przez Men- delejewa na podstawie układu okresowego (por. § 78, ustęp 3). Jeszcze wcześniej (1863) Reich i Richter odkryli ind na podstawie indygowo-niebieskiego zabarwienia, jakie lotne związki tego pierwiastka nadają płomieniowi palnika gazowego (długości fal prążków charakterystycznych w widmie emisyjnym indu wynoszą 4511 A i 4101 A.
Gal i ind są to metale srebrzystobiałe, dość miękkie (zwłaszcza ind), kowalne, ciągliwe i łatwo topliwe. Gał topi się poniżej 30°C, ind — w 156,4°C. Gal wykazuje dużą skłonność do przechładzania się, może więc być trzymany w stanie ciekłym w zwykłej temperaturze przez czas prawie nieograniczony i krzepnie dopiero po wprowadzeniu zarodka fazy stałej.
Na działanie czynników atmosferycznych w zwykłej temperaturze gal i ind są dość odporne. Na gorąco, zwłaszcza w obecności wilgoci, następuje utlenienie, przy czym ind reaguje nieco łatwiej od galu. Dość silnie działają na nie fluorowce: chlor i brom już w zwykłej temperaturze, jod dopiero po ogrzaniu.
