Ogólna charakterystyka rodziny miedziowców

Rodzina miedziowców obejmuje trzy pierwiastki: miedź, srebro i złoto, których ważniejsze własności fizyczne zestawione są w tablicy 38. Od rodziny litowców, wraz z którą tworzą wspólnie pierwszą grupę układu okresowego, miedziowce różnią się bardzo znacznie. Są to wszystko metale ciężkie, o dość wysokich temperaturach topnienia. Krystalizują w układzie regularnym, podobnie jak litowce (§ 301).

W odróżnieniu od nich tworzą jednak sieć krystaliczną wszechstronnie centrowaną (rys. 126, § 248), a nie przestrzennie centrowaną jak tamte. Promienie atomowe i jonowe miedziowców są znacznie mniejsze niż litowców i wynoszą: j Cu Ag Au

Również i pod względem chemicznym obie rodziny grupy I różnią się bardzo wybitnie. Miedź, srebro, a szczególnie złoto — w przeciwieństwie do bardzo aktywnych litowców — są to pierwiastki bierne, zdradzające małą skłonność przechodzenia w stan jonowy. W szeregu napięciowym metali stoją one za wodorem, już blisko końca.

Rozmieszczenie elektronów w poszczególnych poziomach energe- tycznych w atomach miedziowców przedstawia się w następujący sposób:

– 29. Cu 2 8 18 ]

– 47. Ag 2 8 18 18 L

– 79. Au 2 8 18 32 18

Mają więc one na najwyższym poziomie energetycznym — podobnie jak litowce — po jednym elektronie i zgodnie z tym tworzą związki, w których występują jako pierwiastki jednowartościowe. Na tym jednak podobieństwo pierwiastków obu rodzin pierwszej grupy właściwie się kończy, bo już drugi od góry poziom energetyczny w atomach miedziowców zawiera nie 8 elektronów, jak u litowców, lecz 18 (spd0). Różnica energii pomiędzy elektronami s poziomu najwyższego a elektronami d poziomu następnego jest niewielka i wskutek tego może ulegać odszczepieniu nie tylko elektron zewnętrzny, lecz również jeden lub nawet dwa elektrony d poziomu następnego. Istotnie, znane są liczne związki miedziowców, wywodzące się od wyższych stopni utlenienia: dla miedzi +2 (być może także +3), dla srebra +2 (nietrwałe), dla złota + 3. Związki dwuwartościowej miedzi i trójwartościowego złota są nawet trwalsze niż związki, które te pierwiastki tworzą na pierwszym stopniu utlenienia.

Tlenki lub wodorotlenki miedziowców są trudno rozpuszczalne w wodzie i tworzą na ogól słabe zasady, a niektóre z nich, jak Cu(OH)2, zwłaszcza zaś wodorotlenek zlotowy, Au(OH)a, zdradzają charakter amfo- teryczny.

Wszystkie trzy pierwiastki rozpatrywanej rodziny mają skłonność do tworzenia związków zespolonych, zawierających atom metalu bądź w kationie, bądź w anionie.

Bierność miedziowców sprawia, że występują one często (złoto nawet prawie wyłącznie) w stanie rodzimym. Dzięki temu należą do metali znanych ludzkości już od czasów przedhistorycznych.

You can skip to the end and leave a response. Pinging is currently not allowed.

Leave a Reply

WordPress.