Posted in 
Gęstość metali leży w bardzo szerokich granicach, pomiędzy 0,534 g/cm3 (dla litu) a 22,7 g/cm3 (dla osmu). Le względu na gęstość dzieli się zwykle metale na lekkie o gęstości mniejszej od 5, do których należą litowce, berylowce i niektóre spośród metali grupy III, oraz ciężkie, obejmujące pozostałe metale o gęstości większej niż 5.
Z własności termicznych metali zasługuje na uwagę dobra przewodność cieplna. Dla najlepiej przewodzącego metalu, srebra, współczynnik wych daje w wyniku szkło prawie bezbarwne. W obecności dużych ilości żelaza dwutlenek manganu nadaje szkłu barwę żółtobrunatną, sam zaś barwi szkło na fiołkowo. Barwę szmaragdowozieloną otrzymuje się dodając tlenku chromowego, szafirowoniebieską — tlenku kobaltowego, jasnoniebieską — tlenku miedziowego, żółtą z zielonkawą fluoreseen- cją — związków uranu. Przez rozpuszczenie w stopionym szkle małych ilości związków złota otrzymuje się stop bezbarwny, który po ponownym ogrzaniu przybiera barwę rubinowoczerwoną od cząstek subtelnie rozdrobnionego złota. Koloidowy selen również zabarwia szkło na kolor czerwony. Udało się też przez odpowiednie dodatki wytworzyć gatunki szkła przezroczyste i dla bliskiego nadfioletu („Uviol’’) oraz podczerwieni („Uvet”).
Emalie są to powłoki szkliste, nieprzezroczyste wskutek zawartości w szklistej masie subtelnie rozdrobnionych cząsteczek niestopionych, zwykle dwutlenku cyny lub dwutlenku tytanu. Stosuje się je głównie do pokrywania naczyń żelaznych użytku domowego w celu zabezpieczenia przed działaniem kwasów i innych czynników chemicznych. W podobny sposób przyrządza się też i szkło matowe, przeświecające, z którego wykonane są np. klosze do lamp.
