Posted in 
Siarczek cynowy strąca się jako osad brudnożółtej barwy podczas wprowadzania siarkowodoru do niezbyt silnie zakwaszonych roztworów soli cynowych. Na drodze suchej otrzymuje się go w postaci zło- cistożółtych, połyskujących łusek sześciokątnych przez ogrzewanie wiórów cyny metalicznej z siarką i chlorkiem amonowym. Pod nazwą „złota mozaikowego” (aurum mosaicum) używa się go jako złotej farby.
Strącony z roztworu siarczek cynowy rozpuszcza się w miernie stężonym kwasie solnym z utworzeniem chlorku cynowego i siarkowodoru: SnS + 1H- = Sn4′ + 2H3S. ,
Obie odmiany rozpuszczają się także w roztworach zasad oraz siarczków kowo łatwo redukować na metal działaniem węgla lub wodoru. W wodzie się nie rozpuszcza. Nie działają nań też wodne roztwory kwasów ani zasad, nawet stężone. Daje się natomiast roztworzyć przez stapianie ze stałymi wodorotlenkami potasu i sodu. Powstają wówczas związki, zwane cynianami, łatwo rozpuszczalne w wodzie. Dowodzi to, że dwutlenek cyny ma charakter bezwodnika kwasowego. Dwutlenek cyny znajduje szerokie zastosowanie do wytwarzania białych nieprzezroczystych emalii i „mlecznego” szkła, nie tworzy bowiem ze szkliwem jednolitego stopu i pozostaje w nim w postaci subtelnej zawiesiny. Używa się go także jako proszku do polerowania.
Kwasy cynowe i cyniany. Cynian sodowy, otrzymany przez stopienie dwutlenku cyny z wodorotlenkiem sodowym, po rozpuszczeniu w wodzie i odparowaniu roztworu krystalizuje w postaci trójhydratu. Znajduje on zastosowanie jako zaprawa w farbiarstwie. Dawniej przypisywano mu wzór Na2SnO,2 3H20, odpowiadający hydratowi soli kwasu „metacynowego”, H2SnOy. Wobec tego jednak, że sól ta nie daje się odwodnić bez jednoczesnego rozkładu, przyjąć należy, że woda jest w niej silniej związana, niż to zwykle ma miejsce w hydratach. Na podstawie badania promieniami X przyjmuje się dla cynianu sodowego wzór Na2lSn(OHjf)] i uważa go za sól kwasu sześciohydroksocynowego. Znane są też odpowiednie sole: potasowa, magnezowa, wapniowa, strontowa, ołowiawa, manganawa, żelazawa i kobaltawa. Obok nich otrzymano i cyniany bezwodne, wywodzące się od kwasu: „ortocynowego” Sn(OH)i, np. Mg2Sn04, Zn2Sn04-
