Siarczek amonowy. Przez nasycenie wodnego roztworu amoniaku gazowym siarkowodorem powstaje roztwór wodorosiarczku amonowego, NH4HS. Sól ta tworzy się także przez działanie siarkowodorem na gazowy amoniak. Jest ona bezbarwna, krystaliczna, i już w pokojowej temperaturze wykazuje znaczną prężność pary. W fazie gazowej następuje całkowity prawie rozpad na składniki: NH3 d- H2S NH4HS .
Również i w roztworze podobnej dysocjacji ulega około 4°/o wodorosiarczku. Siarczek obojętny (NH/.S istnieć może jedynie w niskich temperaturach. Często używany jako odczynnik laboratoryjny tzw. bezbarwny siarczek amonowy zawiera właściwie wodorosiarczek obok równoważnej ilości amoniaku. Pod wpływem tlenu z powietrza ulega on utlenieniu na siarkę, która, rozpuszczając się w nim, przekształca go w tzw. żółty siarczek, zawierający wielosiarczki o wzorze ogólnym (NH/,)2Sn (n = od 2 do 5) (§ 147).
Siarczan amonowy, (NHSOs, ciężar cząst. 132,14, otrzymuje się w dużych ilościach w gazowniach przez odparowanie amoniaku z wody pogazowej i pochłanianie go w kwasie siarkowym. W ostatnich czasach przed wojną w Niemczech dla zaoszczędzenia kwasu siarkowego zaczęto otrzymywać siarczan amonowy przez działanie amoniakiem i dwutlenkiem węgla na siarczan wapniowy (gips):
CaS04 -f 2NHS + CO, 4- H2Q = CaC03 + (NH4)„S04. Siarczan amonowy tworzy bezbarwne kryształy rombowe o gęstości 1,77 g/cm3, równopostaciowe z siarczanem potasowym, z którym daje szereg kryształów mieszanych o dowolnym stosunku składników. W wodzie rozpuszcza się łatwo (w 0°C 71 g, w 100°C 97,5 g na 100 g wody).
Siarczan amonowy znajduje zastosowanie przede wszystkim jako nawóz azotowy. Azotan amonowy, NH4NO3, ciężar cząst. 80,05, powstaje przez zobojętnienie kwasu azotowego amoniakiem jako substancja krystaliczna (d — 1,73 g/cm3), rozpływająca się na powietrzu i bardzo łatwo rozpuszczalna w wodzie (tabl. 37) z pochłanianiem dość znacznych ilości