Tlenek i wodorotlenek glinowy. Gliniany cz. III

W wodzie wodorotlenki glinowe są praktycznie nierozpuszczalne. Odmiana bezpostaciowa tworzy roztwory koloidowe, podobnie jak krzemionka. Świeżo strącony wodorotlenek glinowy łatwo rozpuszcza się w kwasach, jak również w nadmiarze mocnych zasad, lecz nie w amoniaku. Po dłuższym staniu osadu rozpuszczanie odbywa się znacznie powolniej. Rozpuszczalność ta świadczy o dwoistości (amfoteryczności) wodorotlenku glinowego. Ani zasadowy, ani zwłaszcza kwasowy charakter nie jest w nim silnie zaznaczony. Wskutek tego związki powstające pod działaniem mocnych zasad na wodorotlenek glinowy i noszące nazwę glinianów ulegają daleko posuniętej hydrolizie, zwłaszcza w roztworach rozcieńczonych, nadając im odczyn silnie zasadowy. Po dłuższym staniu wydziela się z takich roztworów wodorotlenek glinowy Al(OH)3 W postaci kryształów o budowie identycznej z naturalnym hydrargilitem. Ten sam wodorotlenek wydziela się też podczas przepuszczania dwutlenku węgla przez roztwór glinianu (por. § 274).

Glinianom przypisywano dawniej wzory MAlCb lub M3AIO3, zależnie od tego, czy wywodziły się one od meta-, czy też od ortowodoro- tlenku. Niektóre z nich otrzymano w stanie krystalicznym, jak np. NaA102 2H20, Ca3(A10!)2 6H20 i in. Badanie struktury tych soli promieniami X wykazało, że należy je raczej formułować jako hydroksogli- niany: M[Al(OII)/J i Ma[Al(OH)r,J, których aniony zawierają 4 lub 6 jonów OH- koordynacyjnie związanych z centralnym jonem glinowym. Dysocjację kwaso-zasadową wodorotlenku glinowego należy więc przedstawić za pomocą następującego schematu: Al+ 4- 3 OH Al{OH)3 iiirł [ Al (OH) 4]_ .

Ze względu na skład chemiczny mogą być zaliczone do glinianów również i spotykane w przyrodzie spinele, których najpospolitszym przedstawicielem jest spinel magnezowy, MgAIO/,. Zamiast magnezu występuje też beryl, cynk lub dwuwartościowe żelazo, a glin może być częściowo zastąpiony przez Fe111 lub Cr111. Na podstawie badania budowy spineli promieniami X należy je formułować nie jako gliniany, M(A102)2, lecz raczej jako Al2[MirO/,]. Atomy tlenu w kryształach są bowiem zgrupowane dokoła metalu dwuwartościowego. Taką samą budowę ma również i związek barwy niebieskiej o wzorze AlafCoO!, powstający podczas prażenia tlenku glinowego z nie za dużą ilością tlenku lub azotanu kobaltawego i używany pod nazwą błękitu Thśnarda jako niebieska farba. Powstawanie tego związku może też służyć jako reakcja rozpoznawcza glinu.

You can skip to the end and leave a response. Pinging is currently not allowed.

Leave a Reply

WordPress.