Posted in 
Podobieństwo talu jednowartościowego do potasowców wyraża się wreszcie w trudnej rozpuszczalności jego chloroplatynianu. Z drugiej jednak strony związki talawe przypominają związki srebrowe. Dotyczy to przede wszystkim związków fluorowcowych, które zarówno z powodu barwy, jak i rozpuszczalności są analogiczne do halogenków srebra (§ 333). Tak więc T1F jest łatwo rozpuszczalny, natomiast chlorek talawy T1C1 (biały), bromek TIBr (żółtawy) i jodek T1J (żółty) rozpuszczają się trudno i wytrącają się po dodaniu do roztworu soli talawej odpowiedniego halogenku lub kwasu chlorowcowodorowego. Rozpuszczalność ich w 20cC wynosi: T1C1 — 0,33 g, TIBr — 0,012 g, T1J — 0,006 g na 100 g wody. Chlorek i bromek talawy różnią się od odpowiednich soli srebrowych nierozpuszczalnością w roztworach amoniaku.
Siarczek talawy, podobnie jak siarczek srebrowy, jest barwy czarnej i nie rozpuszcza się w wodzie, łatwo natomiast w roztworach mocnych kwasów. W związkach talowych tal upodabnia się do pozostałych pierwiastków” grupy III. Podobieństwo to jest jednak dość odległe.
Tlenek talowy, T12C>3, powstający przez utlenienie metalu ozonem, nadtlenkiem wodoru lub czystym tlenem, jest proszkiem ciemnobrunatnym, prawie czarnym. Odwodnienie wodorotlenku prowadzi do tlenku talowego w stanie subtelnie rozdrobnionym. Podczas ogrzewania rozkłada się on na T120 i tlen, działa więc utleniająco, podobnie jak dwutlenek ołowiu i dwutlenek manganu.
Wodorotlenek talowy, któremu przypisuje się zwykle wzór Tl(OH)3, wytrąca się z roztworów soli talowych po dodaniu amoniaku jako obfity galaretowaty osad barwy brunatnej, łatwo rozpuszczalny w kwasach. Osad ten zawiera jeszcze duże ilości wody. Po wysuszeniu w zwykłej temperaturze skład jego odpowiada mniej więcej wzorowi TIO OH. Badany promieniami X daje on jednak taki sam obraz ugięcia, jak i tlenek bezwodny. Dowodzi to, że pomiędzy T1203 i wodą nie tworzy się żaden określony związek.
Wodorotlenek i tlenek talowy są to bardzo słabe zasady. Sole otrzymane przez rozpuszczenie jednego z tych związków w kwasach są więc silnie zhydrolizowane, szczególnie w roztworach rozcieńczonych. Po dłuższym staniu roztwory takie wydzielają brunatny osad wodorotlenku talowego.
