Występowanie oraz własności galu i indu – rozwinięcie

Związki galu i indu, w których występują one jako pierwiastki trójwartościowe, są pod każdym względem podobne do związków glinowych. Oba tlenki Ga2C>3 (biały) i In2C>3 (żółtawy) mają charakter amfoteryczny. Wodorotlenki, strącające się po dodaniu amoniaku do roztworu odpowiedniej soli, tworzą — podobnie jak wodorotlenek glinowy — galaretowate bezpostaciowe osady, zawierające zmienne ilości wody. Rozpuszczają się one zarówno w kwasach, jak i w zasadach {wodorotlenek indowy nieco trudniej niż galowy). Sole galu, w nieco mniejszym stopniu indu ulegają w roztworze hydrolizie. Chlorek galowy jest tak samo łatwo lotny, jak AICI3 i w niezbyt wysokiej temperaturze tworzy w stanie pary cząsteczki podwójne: Ga2Cle. Siarczany tworzą ałuny, lecz jedynie z litowcami cięższymi.

Spośród związków galu i indu, wywodzących się od niższych stopni utlenienia, znane są jedynie związki z fluorowcami 1 siarkowcami oraz tlenki typu M20. Wszystkie one są dość nietrwale i skłonne do przechodzenia w związki wywodzące się od trzeciego stopnia utlenienia, działają więc silnie redukująco.

Charakterystyczna także jest dla nich reakcja, prowadząca do powstawania związków z trójwartościowym indem z równoczesnym wydzieleniem metalu, np.: – 3 InCl = IuCl3 + 2 In.

Znane są też wodorki galu i indu, otrzymywane w podobny sposób, jak wodorek glinu (§ 276). Wodorek galu o wzorze Ga2H,5 jest bezbarwną ruchliwą cieczą, krzepnącą w — 21,4°C i wrzącą w 139°C. Już powyżej 130°C zaczyna się jego rozpad na pierwiastki. Działając wodorkiem litowym na chlorek lub bromek galu w roztworze eterowym można też otrzymać galowodorek litowy, LiGaH5.

Wodorek indu, (InH3)n, podobnie jak wodorek glinu, jest silnie spolimeryzowa- i tworzy bezpostaciową białą substancję, która w 80“C rozpada się na pierwiastki.

Wobec bardzo małego rozpowszechnienia ani same metale, ani ich związki nie znalazły szerszego zastosowania. Ze względu na niską temperaturę topnienia, a dość wysoką temperaturę wrzenia metaliczny gal był proponowany zamiast rtęci jako substancja do wypełniania termometrów do wyższych temperatur. Ostatnio ind jest dodawany do niektórych stopów specjalnych.