Związki srebrowe – kontynuacja

Od tlenku srebrowego jako zasady wywodzą się sole srebrowe. Spośród nich azotan, chloran, nadchloran i fluorek łatwo rozpuszcza- ją się w wodzie. Nieco mniejsza jest rozpuszczalność azotynu, octanu i siarczanu. Pozostałe zaś są praktycznie nierozpuszczalne. Prócz soli prostych istnieją liczne sole zespolone, przeważnie łatwo rozpuszczalne.

Roztwory prostych soli srebrowych zawierają bezbarwny jon Ag . Jako sole dość mocnej zasady nie ulegają one hydrolizie i mają odczyn obojętny. Z roztworu krystalizują zwykle w postaci bezwodnej. Pod wpływem słabych nawet środków redukujących wydzielają wolne srebro, działają więc silnie utleniająco. Większość ulega rozkładowi juz pod wpływem światła, należy je przeto przechowywać w naczyniach z ciemnego szkła.

Azotan srebrowy, AgNOi, jest najpospoliciej używanym preparatem srebrowym i substancją wyjściową do otrzymywania innych związków srebra. Otrzymuje się go najwygodniej przez bezpośrednie rozpuszczenie srebra w kwasie azotowym i odparowanie roztworu. Azotan srebrowy wydziela się wówczas '?z postaci bezbarwnych kryształów układu rombowego o gęstości 4,35 g/cm:i, nie zawierających wody kry stali żacy jnej. W 159,6°C odmiana rombowa przechodzi w romboedryczną, a w 208,5°C azotan srebrowy topi się bez rozkładu. W odróżnieniu od azotanów innych metali ciężkich, stały AgNO1 nie jest higroskopijny, pomimo że w wodzie rozpuszcza się bardzo łatwo (tabl. 92).

You can skip to the end and leave a response. Pinging is currently not allowed.

Leave a Reply

WordPress.