Związki z siarką i azotem

Siarczek borowy, B2S3, ciężar cząst. 117,84, powstaje przez bezpośrednie łączenie się pierwiastków lub też podczas przepuszczania pary dwusiarczku węgla nad rozżarzoną mieszaniną trójtlenku boru z węglem. Jest substancją stałą, bezbarwną, o gęstości 1,55 g/cm3, topiącą się w 310°C. Z wodą rozkłada się na H3BO3 i H2S,

Azotek boru, BN, ciężar cząst. 24,83, powstający z pierwiastków w temperaturze białego żaru jako biały, miękki, trudno topliwy proszek o gęstości 2,34 g/cm3, może być wygodniej otrzymany przez ogrzewanie mieszaniny boraksu z chlorkiem amonowym i późniejsze przemycie wodą.

Na2B407 + 2NH4C1 = 2NaCl + 2BN + 2H3B03 + H20 . W stanie zupełnie czystym tworzy się przez termiczny rozkład wspomnianego wyżej amidku B(NH2)i: B(SHa),= BN + 2MHs.

Jest odporny na działanie chloru oraz stężonych roztworów kwasów. Pod wpływem gorącej pary wodnej lub przez stapianie z wodorotlenkami sodu i potasu ulega jednak rozkładowi, tworząc amoniak i kwas borowy lub borany.

Strukturę krystaliczną azotku boru otrzymuje się zastępując w siatce krystalicznej grafitu (rys. 108, § 214) atomy węgla na przemian atomami boru i azotu. Odległość pomiędzy płaszczyznami sieci przestrzennej w krysztale azotku boru wynosi 3,35 A, sąsiednie zaś atomy B—N na tej samej płaszczyźnie dzieli odległość 1,45 A.

Otrzymano też fosforek, BP, i arsenek boru, BAs, oba tworzące sieć przestrzenną układu regularnego typu blendy cynkowej (rys. 152, § 346).

Połączenia, otrzymane działaniem amoniaku na borowodory (por. § 270), po ogrzaniu do 200cC ulegają rozkładowi z wydzieleniem wodoru i tworzą dość trwały związek o wzorze BNSHG, zwany borazolem:

Jest to bezbarwna ciecz, wrząca w 55°C i krzepnąca w — 58°C. Gęstość jej wynosi 0,81 g/cm3 w temperaturze wrzenia. Borazol jest izosteryczny (§ 225} z najprostszym węglowodorem aromatycznym, benzenem CGHG (§ 218, ustęp końcowy) i podobnie jak on posiada strukturę płaskiego pierścienia sześcioczłonowego z odległościami międzyatomo- wymi B—N = 1,44 A, B—H 1,20 A, N—H = 1,02 A. Oba związki wykazują duże podobieństwo we własnościach fizycznych i chemicznych. Znane są też liczne pochodne borazol u, w których atomy H zastąpione są przez inne atomy lub rodniki jednowartościowe (halogeny, grupy metylowe CH3, grupy wodorotlenowe i in.).

You can skip to the end and leave a response. Pinging is currently not allowed.

Leave a Reply

WordPress.