Posted in 
Związki te zachowują się podobnie jak silany: w zetknięciu z tlenem spalają się na wodę i SiOa, z zasadami wydzielają wodór i tworzą krzemiany. Znany jest też związek krzemu z wodorem o wzorze (SiH2), tzw. polisilan, substancja stała, jasnobrunatna, zapalająca się na powietrzu, a z wodą rozkładająca się na dwutlenek krzemu i wodór z równoczesnym powstawaniem pewnej ilości silanów.
Znacznie trwalsze od silanów są ich pochodne, otrzymane przez zastąpienie atomów wodoru rodnikami organicznymi, których wzory można wyprowadzić z węglowodorów alkanowych przez odjęcie z cząsteczki węglowodoru jednego atomu wodoru. Rodniki takie, których wzór ogólny jest CnH2n+i, noszą nazwę alkilów. Związki alkilokrzemowe, czyli alkilosilany, zwłaszcza czteroalkilosilany, np, czterometylosilan Si(CH3)i lub czteroetylosilan Si(C2H5)4, nie są zapalne. Tworzą przeważnie ciecze bezbarwne o charakterystycznym zapachu, w ogólnym swym zachowaniu przypominające węglowodory. W wodzie się prawie nie rozpuszczają, łatwo natomiast w rozpuszczalnikach organicznych.
W celu ich otrzymania wychodzi się zazwyczaj z fluorowcowych związków krzemu, najlepiej z SiCh„ który poddaje się bądź działaniu związków alkilomagnezowych (I), bądź też sodu w obecności chlorków alkilowych (II): SiCl4 4- 4CH3MgCl = Si(CH3)4 -j- 4 MgCL, (I) SiCl4 + 4C2II5C1 + 8Na = 8NaCl + Si(C2H5)4. (II)
Inne związki krzemoorganiczne, w których atom krzemu poza rodnikami alkilowymi połączony jest z dwiema lub trzema grupami wodorotlenowymi, tzw. silanole, mają dużą skłonność do kondensacji, tj. do łączenia się z sobą z wydzieleniem wody, np.: HOSi(GUs)aO’n 4- nO:Si(ClI3)2On = HOSi(CH3)2 O 8i(CH8)2OH f H,o,
W podobny sposób powstawać mogą długie łańcuchy (proste lub rozgałęzione) złożone z atomów krzemu na przemian z atomami tlenu. Zależnie od wielkości cząsteczek otrzymane produkty mają konsystencję oleistą lub żywicowatą (oleje lub żywice silikonowe). Pierwsze z nich używane są jako oleje smarne znacznie trudniej zapalne, a więc nadające się do pracy w wyższych temperaturach niż zwykle stosowane smary. Drugie z powodzeniem mogą zastępować kauczuk jako materiał uszczelniający, izolacyjny itp. w tych wszystkich miejscach, w których ze względu na wysoką temperaturę wyroby ze zwykłego kauczuku nie mogą być użyte.
