Posted in 
Spośród innych naturalnych związków wapnia niektóre wspomniane były w rozdziałach omawiających własności odpowiednich kwasów. Dotyczy to fluorku, CaF2 (§ 116) i fosforanu. CaPO-ih albo apatytu, 3Ca3(PCh)2 CaF2 (§ 116 i 189). Mają one znaczenie jako główne minerały zawartych w nich pierwiastków niemetalicznych.
Azotan wapniowy, Ca(N03)2, w niewielkich ilościach znajduje sią zawsze w glebie, gdzie powstaje drogą pochłaniania obecnych w powietrzu śladów tlenków azotu przez węglan wapniowy. Sztucznie otrzymuje sią go przez wpuszczanie do mleka wapiennego tlenków azotu, otrzymanych czy to przez „spalanie powietrza” metodą Birkelanda i E y d e g o, czy też przez katalityczne spalanie amoniaku metodą Ostwalda (§ 178, 181 i 182). Azotan wapniowy jest bezbarwną solą rozpływającą się na powietrzu i bardzo łatwo rozpuszczalną w wodzie oraz alkoholu bezwodnym. W zwykłej temperaturze krystalizuje jako cztefohydrat. Znane są też trój- i dwuhydrat. Znajduje zastosowanie jako nawóz azotowy pod nazwą saletry norweskiej.
Chlorek wapniowy, CaCl2, powstaje w dużych ilościach jako produkt odpadkowy podczas fabrykacji sody amoniakalnej (§ 308). Sól ta jest łatwo rozpuszczalna w wodzie (74,5 g soli na 100 g wody w 20°C) i w zwykłej temperaturze wydziela się z odparowanego roztworu w postaci bezbarwnych, rozpływających się kryształów, zawierających 6 g-cz. wody na 1 g-cz. CaCl2- W wyższych temperaturach hydrat ten traci stopniowo wodę krystalizacyjną, przechodząc kolejno w cztero-, dwu- i jednohydrat, wreszcie w sól bezwodną: – 45,3″C 17ii”C 260°C t > CaCI, 2HaO CaCls HaO T > CaCl2.
