Posted in 
Kwasy organiczne działają na glin w minimalnym stopniu. Natomiast roztwory silnych zasad rozpuszczają go dość łatwo, przy czym wydziela się wodór i powstają związki zwane glinianami (§ 276): – 2Al + 2OH” + 6HbO —2[Al(OH)/r + 3H,.
Te same związki powstają też z glinu pod działaniem gorących roztworów węglanów: – 2 Al + COS” + 7 IDO = 2[Al(OII)4]- + 3H2 + CO„. Pamiętać o tym należy podczas używania naczyń aluminiowych.
Silnie nadgryzają glin również roztwory niektórych soli, m. in. MgCk. Dlatego też glin i jego stopy nie są odporne na działanie wody morskiej.
Od czasu wynalezienia względnie taniej metody otrzymywania glinu na skalę techniczną, czynione były liczne próby użycia go jako materiału konstrukcyjnego, szczególnie (zważywszy jego małą gęstość w porównaniu z innymi metalami) w przemyśle lotniczym i samochodowym. Mechaniczne własności czystego glinu nie przedstawiają się zbyt korzystnie. Dodatek niewielkich ilości miedzi natomiast (do 5%) znakomicie zwiększa jego twardość i wytrzymałość. Tego rodzaju stopy z miedzią, zawierające ponadto niewielkie ilości Mg, Si, Fe, Mn i niektórych innych metali, używane są na szeroką skalę pod nazwą duraluminium, hidumi- nium itp. do konstrukcji części maszyn, od których wymagana jest duża odporność mechaniczna przy małym ciężarze, mniej natomiast zależy na ich odporności chemicznej i wytrzymałości na wysoką temperaturę.
Z innych stopów glinu znajdują zastosowanie stopy z magnezem- magnal (5—12%, najwyżej do 30% Mg), elektron (do 10% Al) oraz hy- dronalium ten ostatni stop, zawierający 3—12% Mg, poza tym trochę Si i Mn, jest dość odporny na działanie wody morskie] stopy z krzemem (silumin zawierający do 13 % Si i używany do odlewów), wreszcie brązy aluminiowe lub brązale: stopy zawierające do 10°/« Al i ponad 90% Cu. Te ostatnie wyróżniają się od innych brązów (§ 326) piękną złocistą barwą, dużą twardością i odpornością chemiczną. Używa się ich obecnie do wyrobu części aparatów, armatur fabrycznych itp.
